یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم..

گر که در خود شکستیم صدایی نکنیم ..

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست..

گر شکستیم ز غفلت من ومایی نکنیم..

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم..

وقت پر پر شدنش سازو نوایی نکنیم..

بیا هم یک تصویر زیبای دیگر از عشق بکشیم ،

 تصویری مثل آن نقاشی دیروزتا به یادگار

بماندو این یادگاری مثل یک خاطره بماند ،

تا ما نیز مثل خاطره ها باشیم ، نه خاطره ای از گذشته ،

خاطره هایی شیرین از هر روز زندگی مان

که همیشه تا ابد در قلبمان به یادگار بماند!

عشق یعنی با پرستو پــــر زدن

عشق یعنی آب بــــــر آذر زدن

عشق یعنی سوز نـــی آه شــبان

عشق یعنی معنی رنگـین کـمان

عشق یعنی با گلی گـفتن ســخن

عشق یعنی خون لالـه بر چـمن

عشق یعنی شعله برخرمن زدن

عشق یعنی بیستون کندن به دست

عشق یعنی زاهد اما بت پرســـت

عشق یعنی همچو من شــیدا شدن

عشق یعنی قله و دریا شـــــــــدن

عشق یعنی یک شقایق غرق خـون

عشق یعنی درد و محنت در درون

عشق یعنی یک تبلور یک ســـرود

امروز...

امروز ساز و برگ دلم آهنگ خوش ندای عاشقانه ها را می سراید

امروز سرمشق دست نوشته های دلم را درس عاشقانه ها مینویسم

و از اشتیاق  نسیم راهگشای عاشقانه ها به رنگ دریا ها می شوم

امروز محفل نازک خیالان را در ساحل دریادلان به پا می دارم

و بر سر در آن واژه نیک فرجام  عاشقانه ها را گلکاری می کنم

امروز اعدام کوردلان هوسران را بر بام لرزان انسان نما ها نقاشی می کنم

امروز هستی ناب عاشقانه ها را چون حقیقت عریان خاطره ها

به همسرایان شیرین بیان پاک دل رهنمون میشوم.

"فقط برای امروز"

ژنرال و ستوان جوان زیردستش سوار قطار شدند. تنها صندلی های خالی در کوپه،

روبروی خانمی جوان و زیبا و مادربزرگش بود. ژنرال و ستوان روبروی آن خانمها نشستند.

قطار راه افتاد و وارد تونلی شد. حدود ده ثانیه تاریکی محض بود. در آن لحظات سکوت،

کسانی که در کوپه بودند 2 چیز شنیدند: صدای بوسه و سیلی. هریک از افرادی که در

کوپه بودند از اتفاقی که افتاده بود تعبیر خودش را داشت


خانم جوان در دل گفت: ...

از اینکه ستوان مرا بوسید خوشحال شدم اما از اینکه مادربزرگم او را کتک زد

خیلی خجالت کشیدم

مادربزرگ به خود گفت: از اینکه آن جوانک نوه ام را بوسید کفرم درامد اما افتخار میکنم

که نوه ام جرات تلافی کردن داشت

ژنرال آنجا نشسته بود و فکر کرد ستوان جسارت زیادی نشان داد که آن دختر را بوسیداما

چرا اشتباهی من سیلی خوردم

ستوان تنها کسی بود که میدانست واقعا چه اتفاقی افتاده است. در آن لحظات تاریکی

او فرصت را غنیمت شمرده که دختر زیبا را ببوسد و به زنرال سیلی بزند

 
دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو:
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و خدا!!!
تو نوشتی از من:
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق
نازنیم ای یار
من نوشتم هر بار
با تو خوشبخترین انسانم…
ولی افسوس
مدتی هست که دیگر نه قلم دست تو مانده است و نه من!!!

از این دنیا و آدماش یاد گرفتم ...

یاد گرفتم حتی اگه عاشق شدم به رومم نیارم

که اصلا" کسی هست که من عاشقش شدم...

یاد گرفتم اگر کسی باهام نامهربونی کرد

خیلی زود فراموشش کنم...

یاد گرفتم اگر کسی دلمو شکوند،

من دل کسی رو نشکونم...

یاد گرفتم نزارم کسی اشکهامو ببینه...

یاد گرفتم نزارم کسی بفهمه تو دلم چی میگذره

و بخواد برام دل بسوزنه...

آره دنیا به آدماش درس میده و بعضی

وقتا این دنیا چه پست و زشته... 

خُــدا جـونـــ مــیشه تو اِمـشَبــ مــَنو تو بَغــلــ بگــیری؟

بگـ ـی آرومــ توی گــوشَــم دیگـ ـه وَقتشـ ـه بمــ ـیری

خُــدا جونـــ می گنــ تو خوبی ٬  مثلــ مـــادرا می مونی

اگه راستـ می گنــ ببینَمـ عشقـ منـ کُجاستــ می دونی؟

خُــدا جــونــ مــیشـ ـه یه کاری بُکُــنی به خاطِــر مَــن؟

مَنــ می خوام که زود بمــیرَمــ آخه سخته زنده مــوندن

مَنــ که تَقصــیری نَداشتَمــ پَســ چـِـ ـرا گُذاشته رَفــته؟

خُــدا جونــ تو تنــها هَستی ٬  می دونی تنهایی سَخته .

نمی دانم دلم گم شده یا اونی که دل به او سپردم!

نمی دانم عشقم گم شده یا معشوقم.

نمی دانم اعتماد بی جا کردم یا بی جا به من اعتماد کردند.

نمی دانم لیاقت او را نداشتم یا او لایق من نبود.

نمی دانم من در حق عشقم خیانت کردم یا او.

او قدر ندانست یا من, نمی دانم.....

نمی دانم خدا این را قسمت ما کرد یا ما خود قسمت را رقم زدیم.

نمی دانم چرا وقتیکه دل بستن سهل است, دل کندن آسان نیست.

نمی دانم خدا به ما "دل" داد تا از دنیا ببریم یا دنیا رو داد تا دل بکنیم

نمی دانم خدا این را قسمت ما کرد یا ما خود قسمت را رقم زدیم.

 گفتند ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻱ
ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﻲ ﺍﺳﺖ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﭼﻴﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﮕﻲ ﺍﺳﺖ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻴﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺯﻳﺴﺖ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﮐﻴﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﻻﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﻱﺍﺳﺖ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﻴﺴت
ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﮐﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ

کاش میشد هیچکس تنها نبود

کاش میشد دیدنت رویا نبود

گفته بودی باتو میمانم ولی

رفتی و گفتی که اینجا جا نبود

سالیان سال تنها مانده ام

شاید این رفتن سزای من نبود

من دعا کردم برای بازگشت

دستهای تو ولی بالا نبود

باز هم گفتی که فردا میرسی

کاش روز دیدنت فردا نبود …

                                                        آدمک آخر دنیاست بخند

آدمک مرگ همینجاست بخند

دست خطی که تورا عاشق کرد

شوخی کاغذی ماست بخند

آدمک مست نشوی گریه کنی

کل دنیا سراب است بخند

آن خدایی که بزرگش خواندی

بخدا مثل تو تنهاست بخند

 نه از خاکم

نه از بادم

نه در بندم

نه آزادم

نه آن لیلاترین مجنون

نه شیرینم نه فرهادم

فقط مثل تو غمگینم

فقط مثل تو دلتنگم

اگر آبی تر از آبم

اگر همزاد مهتابم

بدون تو چه بی رنگم

بدون تو چه بی تابم

گاهــــی وقتی کسی از زندگیتان میرود

دارد به شما لطف می کند

او فضایی خالی به جا می گذارد

برای کسی که لیاقت آنجا بودن را داشته باشد . . .

کاش میشد:بچگی را زنده کرد

کودکی شد،کودکانه گریه کرد

شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود

آن قیامت، که دمی بیش نبود

فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟

کاش میشد ، بچگانه خنده کرد . . .

حساس تو چون طراوت باران است

بر زخم شکوفه های گل درمان است

هر وقت که در هوای تو می چرخم

انگار نفس کشیدنم آسان است . . .

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

 حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

 حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

 بگذار که درها همگی بسته بمانند

 وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست . . .

ای آسمان زیبا امشب دلم گرفته

از های و هوی دنیا امشب دلم گرفته

یک سینه غزق مستی دارد هوای باران

از این خراب رسوا امشب دلم گرفته

امشب خیال دارم تا صبح گریه کنم

شرمنده ام خدایا امشب دلم گرفته

خون دل شکسته بر دیدگان تشنه

باید شود هویدا امشب دلم گرفته

ساقی عجب صفایی دارد پیاله ی تو

پر کن به جان مولا امشب دلم گرفته

گفتی خیال بس کن فرمایشت متین است

فردا به چشم اما امشب دلم گرفته

نمی دانی که چه قدر دلم برایت تنگ است

تک تک روزها را پشت سر می گذارم

کارهایم را به انجام می رسانم

آن گاه که باید لبخند، می زنم

حتی گاه قهقهه می زنم

ولی از ته قلب تنهای تنها هستم

هر دقیقه یک ساعت

و یک ساعت یک روز طول می کشد

آنچه مرا در گذراندن این روزها یاری می کند

فکر به توست ای کاش در کنار تو بودم....
 

گفتمش دل میخری؟

پرسید چند؟!

گفتمش: دل مال تو، تنها بخند

خنده کرد و دل ز دستانم ربود،

تا به خود باز آمدم او رفته بود

دل ز دستش روی خاک افتاده بود

جای پایش روی دل جامانده بود...

 اي كاش مي توانستم بگويم چقدر دوستت دارم

اي كاش مي شد لرزش دستانم را در دستهايت حسي كني

اي كاش مي توانستم آسمان آبي قلبت را توصيف كنم

اي كاش مي شد صداي هق هق گريه هايم را بشنوي

اي كاش مي توانستم چشمانت را در چشمانم زنداني كنم

اي كاش مي شد حرارت قلب بيقرارم را احساس كني

اي كاش مي توانستم تو را براي هميشه داشته باشم

اي كاش مي شد تمام حرفهاي عاشقانه ام را درك كني

اي كاش مي توانستم تا آخرين نفس در كنارت باشم

اي كاش مي شد هر لحظه و هر ثانيه در كنارم باشي...

به نام آنکه زندگی را به توان ابدیت رساند.

هر لحظه که بی تو میگذرد احساس

میکنم گمشده ای در وجود خود جستجو میکنم.

تنها در معبر آینه ای نشسته ام و شب را با من خلوتی است

دو ستاره غریب در آینه زن حکم سر گردانند به دنبال بهانه ای میگردم

تا برای تو بنویسم برای تو که استقامت کوه ها را به تعجب وا داشته ای.

ای فرشته ی بگذار اعتراف کنم که تنها در پناه چشمان توست که هر لحظه

به آمدن بهار امیدوار می شوم پس تورا به لطافت لاله ها و مظلومیت شقایق ها

سو گند می خورمکه نگاهت را از اهل زخمی من دریغ مداری دوستم بدار و هیچ گاه

ار من فا صله نگیر تو میتوانی تر کم کنی و مرا با غم هایمتن ها بگذاریفقط در لحظه ای

که پیش منی میروی هر گز قادر نخواهی بود

                                  مانع گریستنم شوی!

سعي کن هميشه تنها باشي

چون تنها به دنيا آمده ايي و تنها مي ميري

بگذار عظمت عشق را هيچ گاه درک نکني

چون آنقدر عظيم است که تو را در خود غرق مي کند

اما اگر عاشق شدي تنها يک نفر را دوست بدار

بخند ، گريه کن و قدم بردار تنها براي يک نفر

و بگذار عشقي داشته باشي پاک و آسماني

شبهای تاریک رادوست دارم چون یادآور خاطراتی خوب برای من است

ستاره های آسمان را دوست دارم چون نورشان مثل نور کمی است

که در اعماق قلبم سوسو میکند و هنوز امید به زنده ماندن دارد.

ابرها را دوست دارم چون عشق را میفهمند و به حالم میگریند

سرما را دوست دارم چون آوازی غم انگیز به همراه می آورد

گرما را دوست دارم چون نگذاشت قلبم مغلوب و سرد شود

بهار را دوست دارم چون گلهای سرخ به همراه می آورد

همان گلی که او دوست داشت...

تابستان را دوست دارم چون گرمایش مانند سوزش عاشقی میباشد

پاییز را دوست دارم چون به یاد لحظاتی می افتم که او مانند

برگهای پاییزی مرا زیر پای خود خرد کرد...

و من همچنان هنوز عاشقانه دوستش دارم...

زمستان را دوست دارم چون غمهای مرا

در پشت برفهای سپیدش پنهان میکند

خدا را دوست دارم چون مهربان است

هرچی میگن دروغه باور نکن می شکنی

میگن بهت که عشقم فقط تو تو قلبمی

این روزا بد غرورت زیره پاهات له میشه

از غم عشق و دوری چشمای تو تر میشه

خلاصه که عزیزم از من به تو نصیحت

هرچی دیدی دم نزن نشین تو پای صحبت

بهانه ها جور واجور دروغا ثابت میشن

گل هایی که تو چیدی یکدفعه پرپر میشن

میگفت نفس کشیدن بی تو برام حرومه

میگفت دوست دارم من دوست دارم دیونه

دیدی چه آسون گذشت رفت سراغ دیگری

تورم کنار میذاره ؟ انتخاب آخری ؟